අද අපේ ගමනාන්තය පුංචි ශ්රී පාදයයි. ජානක මල්ලීත්, ප‍්‍රදීප් හා ඔහුගේ බිරිඳත්, ආශා මැඩමුත්, කුසුමුත් අපේ නඩයයි. අපේ ගමනාරම්භය මොනරාගල වුවත් ඔබ එනවා නම් වැල්ලවායට ඇවිත් ඇල්ල පාර දිගේ ඇල්ල ටවුමට පැමිණෙන්න. ඇල්ල ටවුමෙන් නමුණුකුල පාරේ කිලෝමීටරයක් දෙකක් පමණ ගිය තැන වම් අතට වූ වංගුවක් ළඟ අපේ ශ්රී පාදයට යන මාර්ගයයි. එතැන ඔබේ වාහනය ගාල් කර ගත හැකි ය. අප යද්දී මඳ සිරිපොදක් වැටෙමින් තිබිණි. ළඟ තිබුණු කුඩ කෑලි ටික පිහිටට ආවත් වැස්සෙන් පිහිටක් ලබා ගන්නට කිසිවක් මිලදී ගන්නට කඩයක් නම් අහලකවත් නැත.
මහ පාරේ සිට දකුණු අත පැත්තේ ඉහළට දිවෙන මඟ දිගේ අපේ පයින් ගමන ඇරඹිය යුතු ය. ත‍්‍රී රෝද රථයකින් මඟ ඇසුවත් අපි අපේ ගමන පයින්ම යන්නට තීරණය කළෙමු. වැහි ආවරණවලින් වටකළ ත‍්‍රී රෝද රථයකින් ගමන් කිරීමට නම් කුමටද අපි මෙවන් ගමනක් ආවේ. සෞන්දර්යය විඳිය යුත්තේ ඇස් දෙකිනි. මඟ දෙපස තේ වතු ය.
දකුණු පැත්තේ සෞන්දර්යය යායක් වනා ඇත. ඇල්ල වැල්ලවාය පාර පසු කරමින් එය ඉහළට දිවේ.
තේ වතු මැදින් අපේ පාර පාර එළී ඇත. තැන තැන හෑරී ගොසිනි. ගල් ගෙඩි ගැලවී ගොසිනි. ඒ මගෙහි ගොස් දකුණට හැරිය යුතු ය. එහෙත් ගේට්ටුවකි. එය වසා ඇත. මෙතැන දක්වා යම් වාහනයකින් පැමිණියේ වුව ඉන් පසුව අනිවාර්යයෙන්ම පයින් ගමන් ගත යුතු ය. අතිශය චමත්කාරජනක වූ දසුන් පෙළක් දෙපසින් නරඹමින් අපි ඉදිරියට ඇදෙමු.
මේ පෞද්ගලික තේ වත්තකි. 98 ACRES නම් වේ. ලිප්ටන් සීට් යද්දී හා එද්දී මෙන් නොව තවමත් (ඒ කියන්නේ 2017) මේ වත්තට ඇතුළු වීමට සත පහක්වත් අය නොකරයි. නිකන් යන්න දුන්නා කියා කිසි විටෙක මේ බිම වනසන්න එපා. එහෙත් තැන තැන ප්ලාස්ටික්, පොලිතින් විසි කර තිබෙන කනගාටුායක දසුන්ද නොදුටුවා නොවේ.
මගදී හමුවුණ ගසක් යට බංකුවක් ගසා ඇත. එය විඩා නිවා ගැන්මට කදිම තැනකි. අප ගෙනා කෙටි ආහාර කිහිපයකුත් බීම බෝතලයත් මගදී ඇතිවුණ මඳ විඩාව නිවා දුන්නේ ය.
එතැන් සිට තනා ඇති පඩි පෙළ ඉහළ යන්නට ඇරයුම් කරයි. මුහුදු මට්ටමේ සිට මීටර 1141ක උසින් පිහිටි කඳු මුඳුනට තව මීටර් 300ක් දුර ය.
කඳු මුදුනට ම පඩි පෙළ තනා ඇතියෙන් මහත් ආයාසයකින් තොරව කඳු තරණය කළ හැකි ය. කන්දක් කීවාට සිරීපාදේ හෙවත් සමනල කන්ද තරම් කන්දක් නොව් මේ.
එහෙත් මුඳුන ආසන්නයේදී පඩි නැත. යාම ද දුෂ්කර නොවේ. එහි වම් පසට දිවෙන කුඩා අඩි පාර අසල ගසා ඇති දැන්වීම විඩා නිවා ගැනීමට ඇරයුම් කරයි. සංචාරකයින් වෙනුවෙන් තැනුණ කුඩා මඩු සහිත ඒ හෝටලයයි. තේ වත්තේ නමින් ම එය නම් කර තිබේ. 98 ACRES හෝටලයයි ඒ ඈතින් දිස් වන්නේ.
කන්ද සමනල නොවුව ද අප දකින දසුන ගැන කියන්නට නම් වචන නැත. වටේට ම ගිරි ශිකරයන් ය.
එක් පසෙකින් ඈතින් මොනරාගල පැත්ත ය.
අනික් පසින් බණ්ඩාරවෙල දිසාව ය.
වැහිබර කාලගුණය විසින් ඒ චමත්කාරයට තවත් අරුතක් දී තිබේ. ඈතින් පහළින් පෙනෙන්නේ අප පැමිණි මාවතයි. ඒ ඇල්ල වැල්ලවාය මාර්ගය පීත්ත පටියක් සේ දිසේ. මවුන්ට් හෙවන් හෝටලය ද ඒ දසුනට ඇතුළත් ය.
කොළ පාට පසුබිමක රටහුණු කෑල්ලකින් අහම්බෙන් ඇඳුණු කෙටි ඉරි කැබැල්ලක් සේ පෙනෙන සුදු පැහැය රාවණා ඇල්ල බව මා කෙසේ නාඳුනන්නන ද? අපූරුම චමත්කාරයකි.
කඳු මුදුනේ අලුතක ඉදි කළ බුදු පිළිමයකි.
මේ මුදුන සමග ම එකට මූණ බලාගත් තවත් මුදුනක් අප ඉදිරියේ ඇත. එහිත් නොයා ගියොත් ඒ මුදුන තරහ වේවි.
නාඋල්ලේ ධම්මානන්ද හාමුදුරුවන්ගේ ඌව ඉතිහාසය පොතේ දැක්වෙන ශ්රී පාදය මෙය විය යුතු ය. එහි මේ පිළිබඳ කදිම පුරාණෝක්තියක් ඇත. ඒ අනුව ඉස්සර මෙතැන ඒ සිටු කුමරුන් විසින් කරවන ලද ශ්රී පාදයක් හා සමන් දේවාලයක් තිබී ඇත. මේ පොත ලියන 1966 කාලයේදී සමන් දෙවොලේ ගෙපළ දක්නට තිබී ඇත. ඔබට වඩා තහවරු වනු පිණිස ඒ පොතේ පිටු කැබැල්ල ම මුහුණතේ තබමි. ලොකු කර බලන්න. ඉතිහාස පොතක ඇති සෞන්දර්යය මේ දකින සෞන්දර්යය මෙන් ම රසවත් ය. ඇතැම් විට ඊටත් එහා ය.
ඒ සිටු කුමරු මෙතැන ශ්රී පාදය ඉදි කර ඇත්තේ සැබෑ ශ්රී පාද කන්ද මෙන් ම මෙහි ඉර සේවය දුටු නිසාලූ. ඉතින් අපිත් අනිවාර්යයෙන් උදෑසනක පැමිණිය යුතු ම ය. මනසින් විඳින ඒ අතිශය චමත්කාරජනක රසඳුන ඇස තවරා ගන්නට අප ඇස් පින් කර ඇතැයි මට සිතෙන්නේ මොනරාගලත් ඇල්ලත් යනු එතරම් දුරක් නොවන නිසයි. ඒත් යළි එනවා කියා ගිය කොයිතරම් සුන්දරත්වයන්ට අප පොලූ තබා ඇත්ද වැඩ රාජකාරි හමුවේ.
ගොම්මන් අඳුර අප යන තුරු බලා සිටින බව දැනුණෙන් පැය ගණනකට නොව විනාඩි ගණනකට අපේ විඳීම සීමා විය.
හැමදාමත් ලස්සන දේ දැක නැවත එද්දී සිතනවා මෙන් යළි එන සිහිනයත් සමඟ පඩි පෙළ බැස තේ වතු මැදින් පාරට පැමිණ, ඇල්ල ටවුමට පැමිණ, ඇල්ල වැල්ලවාය මග දිගේ ඇදෙමු. මවුන්ට් හෙවන් හෝටලය ළග පීඨිකාවේ සිට ඉහළ බැලූ විට අප නැඟුණ ඒ පුංචි ශ්රී පාදය මොනවට දිස්වේ.
ඉහළට නැගුණ කෙනෙක් පහළ සිට තමා නැඟි උස දෙස බලා සිටිද්දී දැනෙන සතුටක මහිම.....
ගැමුණු පී. දසනායක
2017-10 ගිය ගමනක්
No comments:
Post a Comment